Παιδιά με καρκίνο. Αθώες ψυχές που από πολύ νωρίς στη ζωή τους έρχονται αντιμέτωπα με την χειρότερη ίσως όψη της. Κι όμως αυτά δεν την αντιμετωπίζουν έτσι. Με αγνότητα, ελπίδα και αστείρευτο θάρρος και θέληση για ζωή στέκονται μαχητές και τον αντιμετωπίζουν.
Και τον αντιμετωπίζουν με τον πιο όμορφο τρόπο. Με χαμόγελο και αθωότητα. Με όπλα στα χεράκια τους μολύβια και μπογιές, δίνουν χρώμα στο Νοσοκομείο. Ακτινοβολούν αισιοδοξία και μοιράζουν κουράγιο.
Τα παιδιά αυτά όμως δεν μπορούν να πολεμήσουν τον καρκίνο μόνα τους. Χρειάζονται συμμάχους, «συμπαίχτες» στο παιχνίδι και στην χαρά!
Και η «Διακονία» με τους εθελοντές της το γνωρίζει πολύ καλά. Μέχρι σήμερα 2.831 νοσηλευόμενα παιδιά στην Ογκολογική μονάδα του Νοσοκομείου Παίδων είχαν δίπλα τους 35 εθελοντές για 986 ώρες, σε 355 βάρδιες φροντίδας και ψυχαγωγίας-δημιουργικής απασχόλησης.
Άλλοτε τα καταφέρνουν, βγαίνουν νικητές και συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Άλλοτε δυστυχώς όχι. Χαμογελούν όμως μέχρι και την τελευταία στιγμή.
“Απόγευμα Δευτέρας, ξεκινάω την επίσκεψή μου- διακονία και μπαίνω στο δωμάτιο του μικρού μου φίλου…
Οι γονείς του με υποδέχτηκαν με χαρά μετά από 20 ημέρες απουσίας μου.
Η επικοινωνία μου με τον μικρό μου φίλο φίλο γίνεται πλέον μόνο με τα μάτια. Μου χαμογελούσε ελαφρά…
Φεύγω και συνεχίζω την επίσκεψή μου. Στο τέλος με βλέπει η γιατρός και μου λέει:
-Οι γονείς του δε θέλουν να το πιστέψουν. Η κατάστασή του επιδεινώνεται συνεχώς. Προσπαθώ να τους προετοιμάσω ..και μου λένε,
“Τώρα ήρθε ο κλόουν και χαμογελούσε, να τον φωνάξουμε να το δείτε!”…
-Δε χρειάζεται, τους λέει η γιατρός, ο κλόουν όλο αυτό το διάστημα έκανε το καλύτερο για το παιδί σας!!
Και ο μικρός μου φίλος έγινε άγγελος!!! Καλό Παράδεισο!!!”
(προσωπική εμπειρία του εθελοντή κλόουν της «Διακονίας»)
